Bazen yazmak gelmiyor insanın içinden.
Hani şu kış günleri varya
O yeşil gözlerinin içi şömine misali ısıtırken beni
İşte o yeşil gözler benden başkasına bakmayacak
Bu kor üstünde yürüyen göz yaşların
Bir gün dinecek kadınım.
Sanki seninim dderken dudakların titremişti.
İçimde şüphe olmadı
Çünkü benimdin, biliyordum o titreyen dudakların
Benim hasretimdendi aslında
Biliyordum çünkü o ellerin çok üşürdü senin
Bensiz yapamazdın sen
Biliyorum çünkü seni güldürebilecek ve gülerken ağlatabilecek tek insanda bendim.
Bulutlar ismini yazsa göklere
Kıskanır yeri göğü karanlığa boğardım
Karanlık sen uyanana kadardı bütün dünyaya
Senin gün aydınına kadar.
Karanlığımda, Aydınlığımda seninle olsun
Sen benim ben senin tek günahım olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder