Vazgeçmek kimi zaman yürek ister.
Ağlamaya dayanabilecek gözlere, acıyı cekebilecek bir kalp,unutabilecek bir vicdan ister.
Bunların hiçbiri yok bende. Olmasına da imkan yok sanırsam.
Öyle sarhoşluk filan hikaye. Nerden mi biliyorum çünkü denedim.
Öyle yer etmişsin ki sol yanımda ne ismin ne cismin her ne koşul olursa olsun bir yerden sarılıyor bana. Sanki hep ellerinin sıcaklığı, nefesinin ferahlığı, tebessümünün masumiyeti yanımda gibi fakat seni özlemek işte içimi en cok acıtanıda bu sanırsam. Seni özlemek çok başka bir duygu. Kimi zaman katlanılmaz bir acı kimi zaman şiddeti ölcülemeyen bir sinir kimi zaman ise tarifi olmayan bir aşk.
Neden mi aynı şehirde olupta sana hasret kalmak aynı havayı soluyupta sana dokunamamak aynı yerlere bakıp konuşamamak iste hepsinin sebebi bu olsa gerek. Hep yanımda olsan hep benimle ilgilensen başka hiçbir şey bizim önümüze engel olmasa kırpmasan gözlerini benleyken başka seslere bakmasan benin gözlerimden başka bir yere içim hoş olurdu. Öylesine seviyorum ki seni üzmeye kıyamıyorum. O kalbin üzülmesi ordan acı verici ama bu kalpten birde hissetsen o acıyı dayanamazdın yarim. Uyu, dinlen, yemeğini ye sakın aç kalma olur mu ? Kıyamam sana. Şevkatine ihtiyacım var bu zamanlarda. Şevkatine İhtiyacım var.. . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder